Zoë Zandwijken
- Werktitel: "Mi no ta papia Papiamento"
Fotografie is voor mij een middel om mijn oneindige nieuwsgierigheid en fascinatie voor mensen en hun identiteit te verkennen. Het concept identiteit is gelaagd en bestaat uit diverse (culturele) elementen die constant veranderen en in ontwikkeling zijn. Als kind van twee werelden ben ik steeds meer geïnteresseerd geraakt in het leren over mijn afkomst en wat deze voor mij betekent. Mijn werk is geïnspireerd op mijn eigen diverse culturele ervaringen, en laat mijn zoektocht naar meer grip op mijn eigen identiteit zien. Ik druk dit verlangen uit door het vastleggen van de kwetsbaarheid van, en mijn verbinding met de mensen die ik portretteer. Mijn werk komt voort uit weetgierigheid, de drang om te leren en te begrijpen. Ik maak het zowel voor mijzelf als voor mensen zoals ik; het is een liefdesbrief aan mijn roots.
De taal die wordt gesproken op Aruba is Papiamento, een taal die ik niet kan lezen, schrijven of begrijpen. Het fascineert me dat mijn vader een taal spreekt die ik niet spreek. Taal is meestal een van de eerste dingen dat mijn aandacht trekt. Een taal staat in verband met een gevoel van verbondenheid en is intrinsiek verwant aan cultuur. Hoe communiceren mensen in het algemeen? Op welke manieren kan de ontwikkeling van een taal ons iets vertellen over wie we vandaag de dag zijn? Welke rol speelt taal bij identiteitsvorming? Dit project zal deze vragen onderzoeken en zal zowel focussen op persoonlijke als theoretische perspectieven op de ontwikkeling van taal.
Welke uitdagingen kwam je tegen tijdens het maak-proces?
Iets visualiseren dat van nature niet visueel is.
Hoe ga je dit project verder ontwikkelen?
Ik duik in de wereld van het Papiaments door eerst gesprekken te voeren over de rol van taal in het leven van moedertaalsprekers, en hen fotografisch vast te leggen.
Wat heeft het Lighthouse programma voor jou als maker betekend?
Het Lighthouse programma bood me een veilige plek om in contact te komen met andere kunstenaars, terwijl ik tegelijkertijd cruciale vaardigheden leerde om mijn artistieke praktijk verder te kunnen ontwikkelen.
Zoë Zandwijken (opgegroeid in Nederland met een Nederlandse moeder en een Arubaanse vader) heeft haar vader Roy Zandwijken uitgenodigd om de impact van taal en culturele identiteit te bespreken. Papiamento, de taal die gesproken wordt op Aruba, is een taal die hij spreekt, maar zij niet.
