Pippilotta Yerna
As actors on the stage of patriarchy
Ik zie moeders als de drijfveer achter feminisme; in stilte vervullen zij hun rol op het podium van het dagelijks leven. In mijn werk richt ik me op de zoektocht naar een visuele representatie van feminisme in relatie tot moederschap. Ik ontleed het idee van feminisme door te kijken naar mijn moeder en haar rol in ons dagelijks leven. Door middel van fotografie onderzoek ik onze relatie, ik maak daarbij gebruik van performance en enscenering, balans en vertrouwen zijn hierin van groot belang. In het project verander ik mijn moeder in een symbool voor vrouwelijke kracht; kan dit fungeren als een toekomst-symbool en herinnering voor mijzelf als ik ooit moeder word? Ik ben geïntrigeerd door de ontwikkeling van de rol van de moeder in de familie en in de maatschappij, en kijk naar de moeder-dochter dynamiek waarbij ik me afvraag hoe deze relatie beïnvloed wordt door de onderdrukking van vrouwen. Mijn moeder vervuld de behoeften van mijn vader in mijn familie, uit liefde maar ook op basis van verwachtingen. Hij is het centrum als gevolg van de omstandigheden, zegt mijn moeder, maar ik heb me altijd afgevraagd of dat de enige reden was.
Ik ga op zoek naar een persoonlijke verbinding met mijn onderwerp. Ik maak een beeld en tegelijkertijd formuleer ik een persoonlijke mythologie; de fundering waarop deze gebouwd is bestaat uit een waarschijnlijke of waargenomen ‘waarheid’ die je terugvindt in het beeld. Mijn werk is oprecht en vol vreugde, tegelijkertijd snijdt het ook de complexe ervaringen van schaamte, dood en rouw aan waarmee we dagelijks geconfronteerd worden. Dit fotografische landschap wordt bepaald door een visuele taal met humor en absurditeit.
Mijn camera heeft de kracht om mijn realiteit te ontleden en uit te vergroten. Het resultaat zijn suggestieve en krachtige beelden die de grenzen tussen fictie en documentaire vervagen. Fotografie als medium manifesteert zichzelf in diverse vormen; van een print tot een sublimatie op textiel in de vorm van een draagbaar pak. Naast fotografie gebruik ik tekst, illustratie, sculpturen en performance in mijn werk. Het creëren van een fysieke vorm voor een beeld staat me toe om een context neer te zetten waarmee de kijker begeleid wordt in het lezen van en de interactie met mijn werk.
Welke uitdagingen kwam je tegen tijdens het maak-proces?
Ik benader mijn werk vanuit mijn persoonlijke ervaring. De moeilijkheid daarin is dat ik rondzweef in mijn pippi-bubbel, waardoor - in dit geval en in relatie tot dit project - ik het moeilijk vindt om de mannelijke mening tegen te komen. Uit angst dat deze veilige bubbel barst, maar niet veilig zijn heeft me uiteindelijk toegestaan om het project tot het uiterste te realiseren.
Hoe ga je dit project verder ontwikkelen?
Ik wil graag actief betrokken zijn bij het publiek door workshops te organiseren voor moeders en dochters, en iedereen die zich in deze relatie kan vinden. In deze workshops voeren we de opdrachten uit de foto’s uit; opdrachten waarin balans, vertrouwen, ongehoorzaamheid en samenwerking centraal staan.
Wat heeft het Lighthouse programma betekent voor jou als maker?
Het Lighthouse programma heeft me geholpen om het professionele fotografie veld in te stappen. In het programma kregen we masterclasses van professionals, over onder andere branding, inzicht in het maken van een crowdfunding campagne etc. Met deze informatie en ervaring heb ik een blauwdruk ontwikkeld voor mijn toekomstige werkmethodologie.
Pippilotta Yerna nodigt Vasso (Vasiliki) Belia uit om in gesprek te gaan over moeder-dochter relaties als metafoor in het feminisme. Moederschap in feminisme, feminisme in moederschap.
