Monika Balu

Face Beak & Topophones

Het begrijpen van mensen en hun vaardigheden op basis van de manier waarop ze communiceren is lastig. Na een gefaalde start van een gesprek met een vreemde, werd me gevraagd of ik Engels sprak.

In mijn artistieke praktijk onderzoek ik ideeën over auditieve perceptie, taal, communicatie en het dilemma van het visualiseren van geluid. Deze interesse komt voor uit mijn persoonlijke ervaring met het leven met gehoorverlies.

Middels verschillende media, waaronder fotografie, tekst, sculptuur, video en programmering, biedt ik visuele aanwijzingen die duiding geven aan de manier waarop geluid kan worden waargenomen door andere zintuigen dan het gehoor. Ik zoek vaak naar een benadering die speels is en gebruikt maak van humor, maar ook ruimte biedt voor interpretatie.

Recentelijk ben ik mezelf gaan verdiepen in het onderzoeken van de manieren waarop we met elkaar praten, en hoe we hieraan gerelateerde communicatieve worstelingen en gezamenlijke angst kunnen navigeren.

Face Beak & Topophones is een voortdurend project dat reflecteert op de eigenaardigheden van communicatie tijdens een pandemie, en de manier waarop dit de samenleving in zijn geheel, en mensen met gehoorverlies specifiek, beïnvloedt. Als onderdeel van deze groep, ben ik vaak bang om met vreemden te praten als zij een stoffen mondkapje of plexi-glas schild dragen, het lijkt alsof zij het geluid gevangen houden, wat me gestresst maakt terwijl ik het gesprek probeer te volgen. Geïnspireerd door archief materiaal van de 1918 influenza pandemie en de pest, maak ik fictieve objecten die de vorm van een snavel en een topofoon nabootsen. De laatste, het best beschreven als een dubbele oor-trompet, werd vroeger gebruikt door navigators. Met dit werk duik ik in het hedendaagse gebruik van mondkapjes, en de manier waarop je hun functie in twijfel kunt trekken op basis van het perspectief waarmee je ze benaderd.

Champagne stemware, Tableware, Drinkware, Fluid, Gesture, Liquid

Welke uitdagingen kwam je tegen tijdens het maak-proces?

Het is soms vrij makkelijk om op nieuwe ideeën te komen en deze dan alsmaar uit te breiden. Ik worstel soms met de beslissing hoeveel van mijn werk ik publiek wil maken en welke positie ik inneem in relatie tot het werk; wanneer stop ik en sta ik achter wat ik heb gemaakt.

Vision care, Human body, Nose, Head, Skin, Hand, Eyebrow, Shoulder, Neck, Sunglasses

Flash photography, Outerwear, Sleeve, Gesture, Grass, Happy

Hoe ga je dit project verder ontwikkelen?

Ik speel nog met een aantal ideeën die ik wil proberen! Ik ga een ademhalingstest doen in een korte video, en ik ga mensen ontmoeten en met hen in gesprek terwijl ik het masker draag. Ik kijk uit naar het ontwikkelen van meer items om aan de voorkant van de snavel vast te maken voor op maat gemaakt gebruik.

Wat heeft het Lighthouse programma voor jou als maker betekent?

Het Lighthouse programma heeft me begeleiding en steun gegeven als het aankomt op het schrijven van project-voorstellen, het pitchen van ideeën, en het organiseren van activiteiten om zichtbaarheid te vergroten. Het was een veilige bubbel waarin ik dingen kon uitproberen; kon falen en weer op kon staan. Het meest belangrijke is dat ik nu een nieuw netwerk van gepassioneerde fotografen en kunstenaars heb ontmoet, wiens advies ik opzoek en met wie ik samen verder groei.

http://monikabalu.com/

Voor haar podcast aflevering, heeft Monika Balu de Nederlandse kunstenaar Rein Jelle Terpstra uitgenodigd om hun relatie met geluid en beeld te bespreken; de impact die deze hebben op herinnering en afwezigheid, en de manier waarop communicatie veranderd is als gevolg van de voortdurende pandemie.

BACK TO TALENTS